سنتز و بررسی خواص فیزیکی-مکانیکی و تخریب پذیری داربست های پلی (گلیسرول سباسات) برای کاشت سلول های بنیادی شبکیه چشم به روش الکتروریسی

داربست های زیستی به ساختارهایی اطلاق می شود که قابلیت ترمیم و بازسازی بافت های آسیب دیده را از طریق رساندن سلول ها ، داروها یا تغذیه مولکولها ، دارا می باشند . داربست ها از مواد طبیعی و مصنوعی تهیه می شود . دسته ای از مواد که داربست ها از آن ساخته می شود پلیمرها هستند . پلیمرهای طبیعی و مصنوعی به طور وسیعی در پژوهش های مربوط به ترمیم و بازسازی بافت های چشم انسان به کار رفته اند . برای به دست آوردن خواص مورد نظر از داربست ، از آامپوزیت های پلیمری استفاده می شود . مهمترین مزیت داربست هایی که ازکامپوزیت ها یا پلیمرهای سنتزی ساخته میشوند ساختار گسترده ، خواص متنوع نسبت به پلیمرهای طبیعی ، قابلیت انتخاب پلیمر تخریب ناپذیر یا تخریب پذیرتحت شرایط خاص وزمان تعیین شده و ویژگیهای مشابه با بافت های متفاوت است . پلی استری تخریب پذیر است که از واکنش مونومرهای یک الکل و یک اسید و از طریق پلیمریزاسیون (pgs) ( پلی (گلیسرول سباسات تراکمی با استفاده از دمای بالا و خلاء تهیه می شود . واکنش تخریب آن از طریق هیدرولیز و تولید محصولات غیر سمی در محیط بدن را کاندیدای مناسبی برای مهندسی بافت های نرم نظیر بافت قرنیه و شبکیه ساخته است . در این پایان نامه ابتدا سنتز pgs است . این امر پلی (گلیسرول سباسات) به روش تراکمی صورت پذیرفت به این منظور مول های یکسان از گلیسرول و سباسیک اسید تحت دمای 120 درجه سانتیگراد و تحت جو نیتروژن به مدت 24 ساعت قرار گرفتند و پس از آن نمونه سنتز شده در آون خلا با خلا 200 میلی بار و دمای 50 درجه سانتیگراد قرار گرفت و پیش پلیمر ویسکوز و شفافی حاصل شد که قابلیت انحلال در حلال های مختلف را دارا بود . پس از سنتز مشخصه یابی پلیمر حاصل به منظور اطمینان از شرایط سنتز انجام شد . آزمون های طیف سنجی مادون قرمز ، پراش پرتو ایکس ، انجام شد و مشخص شد با توجه به امکانات و شرایط به کار رفته ، پلیمر سنتز pgs آنالیز عنصری و گرماسنجی روبشی تفاضلی بر روی شده دارای ویژگی هایی مطابق با نتایج گزارش شده در مقالات می باشد . در مرحله بعد جهت الکتروریسی محلول پیش پلیمر ، پلی- (گلیسرول سباسات) با نسبت های متفاوتی از پلی کاپرولاکتون در حلال های متفاوتی از جمله تترا هیدروفوران ، اتانول ، کلروفرم ، دی متیل فرمامید و دی کلرومتان تهیه شد و در شرایط متفاوتی از فاصله ریسندگی ، ولتاژاعمالی و نرخ تغذیه الکتروریسی شد . و تصاویر الیاف حاصله با استفاده از میکروسکوپ نوری و میکروسکوپ الکترونی روبشی مشاهده شدند به منظور دستیابی به الیافی بدون دانه که ضمنا الیاف هیچ گونه چسبندگی به یکدیگر نداشته باشند ، پس از مشاهده سطح الیاف توسط میکروسکوپ نوری و میکروسکوپ 0میلی لیتر بر دقیقه انتخاب شد و الکتروریسی / الکترونی روبشی ، فاصله ریسندگی 15 سانتیمتر ، ولتاژاعمالی 10 کیلو ولت و نرخ تغذیه 3 1 از پلی(گلیسرول سباسات) به همراه پلی کاپرولاکتون ، در حلال دی کلرومتان باغلظت 30 % (وزنی/حجمی) بدون اعمال / محلول 1 تغییراتی در تجهیزات اولیه دستگاه الکتروریسی، انجام شد . و الیافی بدون هیچ گونه چسندگی و دانه به دست آمد و اندازه گیری خواص مکانیکی و تخریب پذیری شبکه نانو الیاف انجام شد . نتایج آزمون تخریب پذیری نشان داد که پس از 28 روز قرارگیری نمونه در محلول تنها 40 % وزنی آن تخریب شده است که کاهش نرخ تخریب پذیری پلی ph= بافر فسفات در دمای 37 درجه سانتیگراد و 7.4 می باشد . با اندازه گیری خواص pgs (گلیسرولسباسات ) به دلیل حضور پلی کاپرولاکتون به عنوان پلیمری کریستالین در کنار مکانیکی شبکه نانو الیاف مشخص شد که مدول شبکه نانو الیاف و زیر شبکیه بسیار نزدیک و حدود 0.1 مگاپاسکال است .